Baby Luiten

We mogen het eindelijk van de daken schreeuwen. Wat een speciaal moment was dat, toen de zwangerschapstest aangaf dat ik in verwachting ben!

Ik neem jullie mee terug naar een paar maanden geleden, toen Joost, mijn broertje Bruce en ik naar het toernooi in Tokyo vlogen. Het was een van de meest bijzondere plekken waar ik ooit geweest ben. Het is moeilijk uit te leggen wat Japan voor sfeer heeft, maar ik was positief verrast. Tien dagen lang genoten we van de cultuur, de mensen, het eten en natuurlijk het toernooi.

De laatste dag maakte onze trip compleet. Joost en ik hadden afgesproken dat ik nooit tijdens een toernooi een zwangerschapstest zou doen, zodat hij zich kon focussen op zijn golf. We kwamen die zondagmiddag na het toernooi terug in ons hotel, waar Joost op bed neerplofte en mijn broertje naar zijn kamer ging. We zouden ons klaarmaken om ergens te gaan eten. Ik had het tegen niemand gezegd, maar ik was twee dagen overtijd en pakte stiekem de test uit mijn koffer. In de badkamer onder het tandenpoetsen en opmaken verscheen er ZWANGER in beeld. Ik wist niet zo goed hoe ik het Joost moest vertellen en rende de kamer in om het aan hem te laten zien. Het was een geweldig maar ook een eng gevoel. Meteen riepen we mijn broertje om het geweldige nieuws te delen. Een paar uur later zaten Bruce en ik in het vliegtuig terug naar Nederland.

De week erna hebben Joost en ik over niks anders dan de baby kunnen appen/Facetimen. Tot we de naam kiezen, hebben we ‘het’ een soort werknaam gegeven: Tokyo.

KLM OPEN

Buiten onze familie en beste vrienden wist niemand tijdens het KLM Open dat ik zwanger ben. We waren zo blij dat we het heel lastig vonden om niets te vertellen aan de mensen die we zagen. Helaas was ik wel elke ochtend vreselijk misselijk en moest ik regelmatig een toilet opzoeken. Lastig om dat niet te laten merken aan je omgeving. De eerste dag moest Joost vroeg starten, maar ik voelde me zo beroerd dat ik een uurtje langer bleef liggen. Even later pakte ik de bus naar de baan zodat ik net op tijd was om Joost te zien starten. De andere dagen merkte ik dat ik erg moe was en ik viel elke dag voor en na de ronde op een stoel in de kleedkamer in slaap. Ik was toen pas tien weken zwanger, maar Joost en ik hadden afgesproken dat hij het in zijn speech zou vertellen als hij het toernooi zou winnen. Hij werd 21ste, zodat het nog een paar weken ons geheimpje was.

Gelukkig voel ik mij nu een stuk beter en kunnen we genieten van alle bijzondere momenten. Nu al in het laatste trimester en druk bezig met de verbouwingen voor de kinderkamer. We kunnen niet wachten totdat het december is 🙂

*Deze blog verscheen eerst in Golfers Magazine*