Een nieuwe fase

Gezinsuitbreiding ­en ­een­ nieuw­ huis.­ Tijdens­ de­ Coronapandemie is het ook fijn ­als­ er ­af­ en ­toe­ iets leuks ­te­ melden ­is.­

We speelden al langer met de gedachte om te verhuizen en hebben de laatste jaren een aantal bezichtigingen gehad in de omgeving van Rotterdam. Het was lastig om iets te vinden maar afgelopen december vonden we ons droomhuis! Al snel ben ik aan de slag gegaan met het zoeken van een binnenhuisarchitect. De gesprekken voerde ik alleen, Joost liet ik later via Facetime alles zien wat ik had uitgekozen. Dat was lastig, want op beeld kwam het vaak niet over. De laatste paar weken is dat veranderd; nu alle toernooien vanwege het corona­ virus zijn gecanceld, kon Joost – op gepaste afstand – mee om de laatste meubelstukken uit te kiezen. Ook al is het een lastig en enge tijd, maar ik vind het natuurlijk superleuk om dit nu samen te kunnen doen. BIJNA is het zover, na lang wachten krijgen wij begin juni eindelijk de sleutel en kan het klussen, inrichten en verhuizen beginnen!

Natuurlijk is het balen dat er tot sowieso 1 augustus geen toernooien worden gespeeld, maar voor onze relatie is deze tijd bijzonder, omdat we dit nu samen kunnen doen waardoor we er alle twee meteen thuisvoelen.

GEZINSUITBREIDING

Voordat ik Joost leerde kennen, had ik al een hondje, een Pomeriaan die naar de naam Puk luistert. Joost is gek op honden en wilde er al snel een grote hond bij. Met een appartement op tien hoog en een leven waarin we veel reizen, vonden we dat we moesten wachten totdat we een huis zouden hebben waar een grote hond alle vrijheid in de tuin heeft. Nu het huis eraan zit te komen en Joost onverwachts lang thuis zit, zijn we op zoek gegaan naar een nestje. We wilden graag een Boerboel, een grote, Zuid-Afrikaanse boerderij hond die zowel waakzaam is als lief voor haar omgeving en familie.
We vonden al snel een mooi nestje dat op 14 februari(!) geboren was. We waren meteen verliefd en wilde haar meteen mee naar huis nemen. We moesten alleen nog een paar weken wachten totdat we ons hondje mochten halen. Die weken duurden zó lang, ik kon niet wachten om haar mee naar huis te nemen!

Over de naam zaten we niet meteen op een lijn. Er kwam van alles voorbij maar toen we ‘Bunker’ hoorden, wisten we dat dat de naam was voor ons nieuwe kindje. Dit is Joosts eerste pup en vanaf dag één zijn ze onafscheidelijk. Zo lief om te zien. Jammer dat ze zo snel groeit.

Ook dit is fijn om samen de puppycursus te volgen en de hele dag met Bunker en Puk bezig te zijn.

Extra note; ik hoop dat iedereen nog steeds gezond is en weer rustig naar buiten kan. Pas goed op elkaar!