Het jaar zit er eindelijk op. Wat was het chaotisch, een jaar om snel te vergeten. Joost en ik konden, toen hij in het begin verplicht thuis zat, nog wel een aantal weken van elkaars gezelschap genieten. Dat vond ik er fijn! We kregen al snel onze pup Bunker, plus de sleutel van ons nieuwe huis! Erg fijn om samen lekker in en rondom het huis bezig te zijn. Het was daarom wel even wennen toen Joost weer mocht spelen en bijna niet thuis was.

Al snel merkten we dat het jaar anders zou verlopen. Ook het bericht van Rutte dat we van het RIVM de golfbaan en restaurant van mijn ouders moesten sluiten viel ons zwaar. Mijn werk viel vanaf maart daardoor weg. Gelukkig kon ik in het begin van de eerste lockdown veel tijd steken in het inrichten van het huis. Het was een unieke ervaring om dit samen met Joost te doen via een foto of filmpje.

Op de Europese Tour werd het prijzengeld teruggebracht tot eenvijfde, er waren minder wereldranglijstpunten te behalen dan op de PGA Tour en er was geen publiek welkom. Door de verplichte quarantaines speelde Joost steeds drie of vier weken achter elkaar, waardoor hij niet tussendoor naar huis kon komen. Ik mocht niet meereizen, dus zijn we de laatste maanden maar een paar dagen samen geweest. Ik miste Joost erg! Ons contact bestond uit WhatsAppen en FaceTimen, meestal met een slechte verbinding. Dat was lastig voor ons allebei. Vooral wanneer Joost boos of teleurgesteld van de baan of kwam en ik daar niet voor hem kon zijn.

Niet het beste golfjaar

Zoals elke golffan wel heeft meegekregen, was dit helaas niet het beste jaar van Joost. Het was erg frustrerend om hem zo vaak te zien vechten. Het spel zat er vaak dichtbij, maar elke keer gebeurde er net iets wat niet lukte of hard werd afgestraft. De spanning die Joost nodig heeft om in de ‘zone’ te komen, was er ook niet, omdat hij het publiek erg miste. En elke avond ‘opgesloten’ in je hotelkamer zitten, vanwege de quarantaine, helpt ook niet mee. Ik probeerde hem op afstand zoveel mogelijk te helpen en te supporten, maar dat is niet altijd te doen. Met golf kijken op tv of alleen de scores zien, krijg je geen goed beeld hoe iemand heeft gespeeld. Nu moest Joost elke dag via de telefoon alles uitleggen. Dat vind ik toch een stuk minder dan het zelf zien.

Nieuw hoofdstuk

Ik hoop dan ook dat het nieuwe jaar een stuk gezonder, veiliger en normaler wordt. In het team gaat er wel iets veranderen: vanaf januari zal er een nieuwe caddie aan de slag gaan. Joost vond het super om een trainingsmaatje en vriend voor iets meer dan een jaar aan de tas te hebben. Maar het caddieleven is Maarten anders bevallen dan hij had verwacht – het coronavirus en de bubbel waar zijn verplicht inzitten, hebben ook niet geholpen. Wij vinden het heel jammer, maar begrijpen en respecteren zijn keus.

Ik kijk terug naar een gezellige tijd met z’n vieren. We hebben mooie reizen gemaakt en momenten beleefd waardoor we heel close zijn geworden. Ook spraken Diente, Maartens vriendin, en ik altijd af wanneer onze mannen op reis waren. Dit ga ik vooral missen!

Ik wens jullie via deze weg een gezond uiteinde en hoop dat iedereen alsnog fijne feestdagen mag beleven.

Dit bericht verscheen eerst in Golfers Magazine

Share: