KLM Open

Het is weer tijd voor mijn favoriete toernooi van het jaar, het KLM Open. Maar eerst even terug naar vorig jaar. Na maanden met frustratie op de golfbaan te hebben rondgelopen en een drukke periode met veel verplichtingen zag ik Joost langzaam afglijden. Hij voelde zich al langere tijd niet goed op de golfbaan en nam het steeds vaker mee naar huis. Hij keerde in zichzelf en kon het niet loslaten dat zijn golfspel niet zo ging als hij verwachtte. Toen kwam het KLM Open op Bernardus. Na een geweldige eerste dag stortte hij helemaal in na de ronde op zaterdag. We kwamen terug in het hotel, waar Joost in zijn golfkleding op bed ging liggen en niks meer zei tot zondagochtend. Ik heb nog nooit iemand zo gebroken gezien. Het was hartverscheurend. Ik probeerde van alles om hem op te vrolijken, maar niks werkte. Uiteindelijk pepte hij zichzelf weer op om zondag opnieuw positief op de eerste tee te verschijnen. Zoals altijd wilde hij er vol voor gaan.

Veel golfers weten hoe dit verhaal eindigt: Joost liep de week erna tijdens het toernooi in Duitsland vol frustratie na vijf holes van de baan af. Ik had verwacht dat hij de stekker er veel eerder uit zou trekken. Toen hij belde vanuit de auto op weg naar huis, hoorde ik veel teleurstelling maar ook een beetje opluchting in zijn stem. Ik maakte me zorgen en wist niet hoe ik hem na vijf uur rijden thuis zou aantreffen.

Na veel praten zag ik hem al na twee weken thuis weer langzaam opbloeien. Hij toonde weer interesse in dingen buiten de golfbaan, zag zijn vrienden weer en wilde helpen met het organiseren van onze bruiloft. Joost focust zicht altijd volledig op golf en sluit zich zoveel mogelijk af voor dingen die hem kunnen afleiden. Hij ging mee naar afspraken en hielp met de beslissingen die ik eigenlijk alleen zou nemen. Normaal doe ik altijd alles alleen thuis. Maar ik vond het erg fijn om deze belangrijke tijd samen door te kunnen brengen.

Nu zijn we een jaar verder en ziet de wereld er heel anders uit. We zijn getrouwd en Joost golft weer met plezier, waardoor het thuis ook een stuk gezelliger is en de prestaties veel beter zijn. Dankzij een sterke start van het jaar staat hij hoog op de ranking. Dat geeft voor de rest van het seizoen iets meer rust, omdat je weet dat er wel iets heel geks moet gebeuren om je kaart niet te behouden.
Ikzelf kijk altijd erg uit naar het toernooi in ons land. Wat loop ik trots rond als ik Joost zijn hoofd weer overal zie hangen. Vorig jaar heb ik een groot KLM Open-spandoek met Joost erop gevraagd. Dit hangt nu bij ons thuis in de garage.

Maar weinig toernooien in Europa worden zo goed bezocht als het KLM Open. Soms moet je echt een plekje zoeken om iets te kunnen zien. Ik vind het altijd erg leuk om met onze familie en vrienden tussen het publiek te lopen. Samen met alle golffans Joost aanmoedigen bij goede ballen of heel erg balen bij een slechte bal.

Dit jaar kijk ik met vertrouwen vooruit. Dat betekent zeker niet dat ik zeg dat hij gaat winnen, maar ik weet wel zeker dat we er beiden weer enorm van zullen genieten, en dat we er alles aan zullen doen om er een fijne en succesvolle week van te maken.

*Deze blog verscheen eerst in Golfers Magazine*